Eerlijke vinder

Het miezert en we staan voorin de rij, bij de 8 op het perron. Dan tikt het meisje achter ons op de schouder van mijn reisgezel. Ze is begin twintig, draagt een hippe hoed en er hoort een tweede meisje bij. Dat draagt geen hoed maar heeft weer hippe vlechten. Het meisje met de hoed heeft een stralende lach en ze houdt een treinkaartje omhoog. Lag op de grond, zegt het meisje. Ik zie het bedrag: 290 yen, daar kom je best een eindje mee. Is het soms van mijn reisgezel? Of van mij? Ze draait het kaartje in mijn richting. We schudden van nee en de mensen voor ons schudden mee. Het meisje met de hoed kijkt naar de vriendin met de vlechten. Samen halen ze de schouders op. Dan bukt ze en legt ze het kaartje voorzichtig op het perron, op de gele lijn langs de rij. Het spijt me dat het kaartje niet van mij is, want nu is er niemand die het meisje bedankt.