Ervoor gaan

Langs de rand van de perrons in Japan staan driehoeken en cirkels. Ze geven aan waar de trein straks zijn deuren zal openen en je je als reiziger moet opstellen. Handige symbolen dus. Tenminste, als je ze begrijpt. En verdorie, ik begreep ze niet. Ik kwam er maar niet achter hoe ze werkten. Ging ik bij de cirkels staan, dan stopten de treindeuren voor de driehoeken. En als ik me opstelde bij de driehoeken, stopten ze voor de cirkels. Waar mijn Japanse medereizigers dan al klaarstonden om in te stappen. Hoe deden ze dat toch? Van de week viel ineens het kwartje. Op de borden boven het perron staan niet alleen de eerstvolgende treinen vermeld, maar ook de symbolen die erbij horen. Driehoeken als de deuren voor de driehoeken stoppen, cirkels als ze stilhouden bij de cirkels. Simpel, maar het was me niet eerder opgevallen. Sinds ik weet hoe het werkt, probeer ik extra vroeg op het station te zijn, als er nog niemand bij het symbool van mijn trein staat. Zodat ik er met de nonchalante tred van een ervaren reiziger op af kan lopen, in de hoop dat de Japanners op het perron denken: die buitenlander, dat is een gisse jongen. Die kent ons land op zijn duimpje. Want dat is toch waar je voor gaat, als inburgerende immigrant.