Buurten

Op de bonnefooi is vaak het spannendst. Daarom liepen we die zondagmiddag in Kyoto niet rechtdoor naar het centrum, maar sloegen we linksaf een oude stadswijk in, direct na de overweg van het trammetje naar Arashiyama. Het hield net op met regenen en in de straatjes was het stil. Of nee. Boven ons torende de schoorsteen van een badhuis toen we werden ingehaald door een dametje op slippers. In de zeventig schatten we haar. Onder de linkerarm klemde ze een opgerolde handdoek, in haar rechterhand een flesje shampoo. Zo klepperde ze voorbij. En ze wenste ons kombanwa alsof we niet in een grote stad liepen. Goedenavond, knikten we terug. Om de hoek dook de vrouw onder een gordijn door en verdween ze het badhuis in. We hoorden haar stem achter de schuifdeur en de begroeting van een andere dame. Vijftien minuten later stonden we voor het gebouwtje met het vacante appartement. Onze buurvrouw vinden we alvast leuk.

2 MEER DAN DUIZEND WOORDEN: KYOTO, ZONDAGMIDDAG