Dondertje

Zó merkte hij dat hij te lang in dit land woonde: het drong nu pas tot hem door dat er op die poster in de supermarkt een boomstronk stond met een gezicht dat lachte. En het verbaasde hem niet eens. Ook keek hij er niet van op dat de boomstronk een naam had, Mok-kun. Dat betekende zoveel als ‘kereltje Mok’, maar het was ook een woordspeling. Of een karakterspeling eigenlijk – mok kwam van mokuyoubi, wat ‘donderdag’ betekende, en het Japanse karakter voor ‘donderdag’ kon ook gelezen worden als ‘boom’. Vandaar de boomstronk. Hij werd niet verdrietig toen de boomstronk tegen hem begon te praten. ‘Welkom,’ zei het bruine ding met een piepstemmetje, ‘ik ben je donderdagvriendje, Mok-kun! Alle artikelen met mij erbij zijn extra voordelig!’ Ook bleef hij kalm toen de boomstronk bij het afrekenen tegen hem bleef ratelen. ‘Kom me opzoeken, hè!’ Wel leek het hem thuis, bij de koffie, beter de supermarkt voortaan op donderdag te vermijden.

2 ELKE DONDERDAG IN DE SUPERMARKT: MOK-KUN (MÉT STEM!).