Schone zaak

Waar de Shijo-straat en de Karasuma-straat elkaar kruisen, sta ik op de zevende verdieping en druk ik op het knopje voor de lift naar beneden. Op het knopje staat een pijl die omlaag wijst en de pijl licht op. De lift hangt op de zesde verdieping en zal zo naar beneden gaan, zegt het paneel boven de knop. Maar de lift gaat niet. De lift blijft hangen, eerst misschien nog even, daarna steeds langer. Pas na een minuut daalt hij – vijf… vier… drie… twee… – naar de begane grond. Twintig meter onder me zie ik de deuren open zoeven, mensen uitslenteren en de deuren weer dicht glijden. En de lift, zegt het paneel boven de brandende pijl, klimt – twee… drie… vier… vijf… zes… – tot voor mijn voeten, de deuren schuiven open en ik stap in. Een vrouwenstem richt zich tot mij, jong en zacht. ‘Sorry dat ik u zo lang heb laten wachten’, fluistert ze in mijn oor en de lift zet zich in beweging, soepel en zonder verdere geluiden.