Stille nacht

22 augustus, 11.05 uur. De huizen verdwenen en er kwamen ceders voor in de plaats. Ze waren lang en slank en ze wezen langs steile hellingen naar het tafelland dat hoog in de bergen van Koya lag. De trein kroop omhoog langs duizenden stammen. In elke bocht rond de hellingen van de berg schuurden de wielen tegen de rails en kraakte de wagon. Steeds dieper werd de vallei en steeds helderder de lucht. Ik nam voorzichtig een slok koffie en keek langs Izumi’s glimlach naar het blauw van de lucht en het groen van de ceders aan de overkant. Gokurakubashi, heette het eindstation: ‘Paradijsbrug’. Daar zouden we de kabeltrein nemen en vervolgens een bus naar de tempels van het bergplateau.

22 augustus, 17.30 uur. Onder het dak van de tempel stonden tafeltjes met rijst, groente, soep en tofu – twee voor Izumi en twee voor mij. Onze kamer was tien tatamimatten groot en had schuifpanelen van rijstpapier. De jongen zette een fles bier naast de tafeltjes van Izumi. Zijn hoofd was kaalgeschoren en zongebruind, hij droeg een blauwe samue, het werktenue van de monniken hier, en zijn ogen lachten. Vanavond aten we wat ze op Koya al twaalfhonderd jaar eten, legde de jongen uit: vegetarische gerechten volgens Boeddhistisch recept. Geen vlees of vis, maar ook geen knoflook of uien. ‘Die geven energie en te veel energie maakt agressief.’ Die nacht werd ik wakker en voor het eerst van mijn leven hoorde ik niets.
2 MEER DAN DUIZEND WOORDEN: KOYASAN, VORIG WEEKEND

Spookstad

Het is zelden zondag in Japan, maar vandaag, op zaterdag de zestiende, is het zover. De hamers in het nieuwbouwhuis aan de overkant liggen eindelijk in ruststand. Het luik van de bakker in de winkelstraat is neergerold, zowaar. En de wagens van het koeriersbedrijf staan zwijgend, zij aan zij, in de zon op het parkeerterrein. Japan scootert, draaft en bezemt niet, vandaag. Voor even kuiert, slaapt en klooit het maar een beetje. Nog één dag hangen de geesten van de voorouders van Japan rond het familiealtaar, dan branden de bergen van Kyoto en zit het feest der duizend lichten er weer op. ‘Wegens o-bon op 16/8 gesloten’, staat er op een winkeldeur. Was het elk weekend maar zestien acht.