Pauze

Het meisje met het schort staat tussen stomerij Nakano en Nihon Travel. Achter haar zie ik de winkel waar ze bij hoort, vóór haar een tafel met lunchpakketten, drie hoog op een stapel. Snacks met verse rijst, zegt het bord boven de deur. Het is tegen half één, bus 46 rijdt voorbij en iedereen is buiten, maar bij het meisje van de lunchpakketten blijft het stil. Ze heeft haar handen gevouwen en haar glimlach is zo bitter dat ik er even van moet slikken. Zo staat ze daar al tien minuten, tussen de bruine stomerij en een poster met een vliegtuig. Maar dan. Als bij de knip van een hypnotiseur laten haar handen elkaar los. De glimlach wordt een lach en een mevrouw met een hoedje stapt van haar fiets. Twee pakketten koopt ze. Het meisje kijkt haar na. Dan schuift ze het prijskaartje op de stapel iets naar voren, steekt ze de handen in elkaar en gaat haar hoofd weer langzaam hangen. Daar is de volgende bus 46.