Chinezen

Buiten knipperen grote Japanse tekens en de bussen en taxi’s blijven maar komen. Binnen hangen tl-buizen. De bar rond de keuken beneden zit vol – iedereen met zijn zwarte haar in de oliewalm. De pijp van de afzuiginstallatie glimt van het vet, er zijn koks met blauwe overjassen, het meisje van de kassa schreeuwt bestellingen en prijzen en over haar hoofd gaat een stomend bord van hand tot hand. Hier op de eerste staat een grote fles bier van Asahi. De ruiten zijn gezeemd met een vette doek, we zitten op kussens van plastic en ik schuif mijn Chinese lepel onder vier brokken tofu met gehakt, lente-ui en nog zo wat. Vijf minuten lopen, was het. En die tofu is potverdorie om je vingers bij af te likken.