Met mij
Mijn integratie in Japan is voltooid: ik heb een mobiele telefoon. De mensheid zal daar niet van wakker liggen, maar voor mij is het een flinke stap. Want hoewel ik in Nederland ook zo’n ding had (voor mijn werk was ik nogal eens op pad), gek ben ik er nooit op geweest. Ballast, dat is het. En bellen als je omgeving meeluistert, ik heb het nooit gekund. Daarom ‘vergat’ ik meestal om die telefoon mee te nemen. Maar ja, hoe gaat dat. Ik reis nu van het ene schoolfiliaal naar het andere en van hogerhand vroegen ze steeds vaker fijntjes of ik mijn nummer wilde doorgeven zodra ik een mobieltje had gekocht. Ik begreep de hint en de tijd waarin ik leef – zuchtte en koos een telefoon van tsuu-kaa. Tu-ka, zo schrijven ze dat hier. Er zit geen camera op het apparaat en ook geen mp3-speler, maar hij rinkelt wel als iemand me belt. Nou moet ik alleen nog durven om hem in een volle trein op te pakken.
2 MEER DAN DUIZEND WOORDEN: MIJN FLINKE STAP
2 MEER DAN DUIZEND WOORDEN: MIJN FLINKE STAP
4 Reactie(s):
Dag lieverdjes!!!
Je lijkt je tante wel: wat zal ik blij wezen als ik dat rotding in de kast kan leggen en weer (veel) VAST kan bellen. En dan eindelijk weer eens met my favourite people in Japan kan e-mailen. Wordt wel begin juni, denk ik. Wat hebben we elkaar veel te vertellen..... Kan niet wachten! Liefs, auntie
Telefoon ziet er goed uit ;)
Inderdaad tante, trek voor dat eerste telefoontje of mailtje gerust een paar uur uit. We willen alles horen. Veel succes intussen met die langverwachte verhuizing!
Je hebt gelijk Rob, het onding mag er wezen. Dat dan weer wel.
Geef je reactie
<< Home