Lentesneeuw

Het sneeuwt. Ik fiets met nogal een vaartje over het asfalt en de vlokken dwarrelen op. En als ik even later onder de bomen langs het water loop, vallen ze op mijn hoofd en moet ik ze van mijn schouders vegen. Lentesneeuw, zo noemen ze die vlokken hier wel eens: de blaadjes van de kersenbloesem. Ze zijn nog steeds heel wit, maar de tak waaraan ze hingen, die hebben ze losgelaten. Ze moesten wel. Met elke zucht wind waait er weer een vlaag de bomen uit. Als ze ronddraaien door de lucht, schittert de zon erop en zijn het net kristallen. Dan vallen ze en waaien ze tegen de stoeprand op. Hopen witte bloemblaadjes liggen hier langs de weg. En ik vind ze daar bijna mooier dan aan een boom.