Even niet

Het ruikt naar de zon op nieuw asfalt en waar ik loop is het stil. Even maar, want straks wordt er weer gewerkt. Voor een muurtje staat een huishoudtrap, half op een strooien mat, en over de muur hangt een den met korte naalden. Hier en daar zijn de naalden zelfs helemaal weg. Nou ja, weg: ze liggen op die strooien mat – precies erop, geen naald ernaast. De snoeier zelf is wel weg. Die is naar binnen denk ik, want het tuinhek naast de trap staat open. Ik kijk op mijn horloge en zie de man voor me: aan de keukentafel zit hij, een beetje schuin. Eerst plukt hij met stokjes in zijn rijst, daarna slurpt hij een kommetje misosoep met zeewier leeg. Zijn vissershoedje heeft hij nog op, hij gaat zo toch weer naar buiten. Als ik later opnieuw langskom, staat er nog steeds niemand op de huishoudtrap. Misschien heeft de snoeier wel een tweede keer opgeschept, zo lekker is die misosoep.