Uitkomst

De trein reed er zo snel langs dat ik ze bijna had gemist. Op weg naar Osaka zag ik eerst alleen de blauwe hemel met hier en daar een wolk. Wie had dat gedacht, na de wind en de sneeuw van vanochtend? Ik keek naar het gebergte in het westen, dat zacht en wollig was van de bamboebomen. Ervoor, tussen de heuvels en het spoor, trokken honderden flatgebouwen voorbij: wit, bruin, oranje, allemaal van één kant beschenen door de middagzon. En daar weer voor, vóór al dat gedoe met die bergen en die flats, kwamen ze zomaar ineens voorbij. Ik zag ze in een flits, maar verdomd ik zag ze. In een rijtje bomen met grauwe takken en een voorzichtig snufje groen bloeiden – heel pril maar nu al oogverblindend – de allereerste kersenbloesems.