Geen tijd

Dit weekend was geen weekend. Natuurlijk, eergisteren was het gewoon zaterdag en daarna kwam als altijd zondag. Maar ik moest in mijn agenda kijken om het te geloven. Het had er vast mee te maken dat ik de afgelopen drie dagen in een trainingslokaal zonder ramen naar een schoolbord heb zitten kijken. Want ik kan je zeggen, aan zo’n lokaal glijdt de tijd ongemerkt voorbij. Maar het lag ook aan Japan. Of ik de trein van 8.51 nu op vrijdag binnenwandelde, op zaterdag of op zondag: hij zat altijd vol. De trein van 17.00 uur? Afgeladen. Mannen met pakken, vrouwen met kinderen, meisjes en jongens in schooluniform – elke ochtend en elke avond stroomden ze in drommen de coupé in. En met mijn pak, mijn das en mijn tas ging ik mee met de stroom, op het ritme van de 24-uurseconomie. Toen was het maandag.