Thuis best

De eerste plattegrond die de makelaar op tafel legde, beviel ons meteen. Het appartement was kleiner dan wat we nu hebben, maar ja, dan zat je wel in Kyoto. Bus en trein om de hoek, tien minuten per fiets naar Izumi’s werk, een paar minuten lopen naar dat van mij en in een wip in hartje centrum. We keken nog eens naar de kaart. Op het oosten zagen we entree en badkamer, in het midden een ruime keuken (dan kunnen we hier mooi onze bureaus neerzetten en de eettafel kan daar) en twee kamers met balkon op het westen. De flat was nog vrij nieuw ook en kijk: ramen op het zuiden. Weet je wat, we gingen er meteen op af. We liepen vijf minuten, sloegen rechtsaf en ja hoor, daar had je het appartementengebouwtje. En daar had je ook ons uitzicht vanaf het balkon en vanuit de ramen op het zuiden: twee kolossale appartementencomplexen, hooguit vier meter verwijderd van ons flatje. We keken elkaar aan. Iets later hieven we een pul bier op onze lichte etage in Nagaokakyo en op de bergen daar niet ver vandaan.