Schokkend

Ik leg ik mijn boek neer in Nagoya en de grond begint te trillen. Ik luister of er misschien een vrachtwagen langsrijdt. Niks. Nu klapperen ook zachtjes de schuifpanelen naar de gang. Zou de koffie rimpelen, zoals op tv? Ik heb mijn koffie net op, dat zal je altijd zien. Het huis beeft nu zeker vier seconden. Ik kijk naar Izumi, haar blik is kalm maar ze luistert aandachtig. Een aardbeving?, vraag ik zacht. De vloer houdt op met trillen. Izumi draait haar hoofd richting keuken. Ma, was dat een aardbeving denk je? Ik geloof van wel hè, roept haar moeder terug. Izumi zet de tv aan. Daar is een praatprogramma aan de gang. Na tien seconden verschijnt linksboven een mededeling in beeld. Om 4.21 p.m. heeft zich in de prefectuur Gifu een aardbeving voorgedaan van 4,3 op de schaal van Richter. Dat is zestig, zeventig kilometer naar het noordwesten. Izumi schakelt de tv uit, in de keuken snijdt haar moeder een ui. Tja, dan pak ik mijn boek maar weer op.