Makkelijker

De man van het belastingkantoor in Kyoto drukt zijn handen tegen zijn oren. Zijn pak is grijs en hij draagt er een blauwe spencer onder. In de zaal achter hem zie ik vier lange rijen tafels waaraan een stuk of zestig mannen en vrouwen zitten. Ze zijn hier om dezelfde reden als wij: de aangifte moet worden ingevuld. De man lacht verontschuldigend. Oei nee, hij spreekt geen Engels. Maar als we alvast aan tafel zes gaan zitten, komt er zo iemand bij ons. Tafel zes is bij het raam, het uitzicht is een parkeergarage. Door de zaal lopen tien mannen met gele jassen en een van hen komt naast ons staan. Hij is een vriendelijke jongen die stap voor stap op de hokjes wijst die we moeten invullen. Na precies vijfenveertig minuten noteren we onder de streep het eindbedrag en kijken we hoopvol naar de jongen van de belastingdienst. Hij glimlacht en knikt. Zien we die balie? Als we onze aangifte daar inleveren, kunnen we naar huis.

2 MEER DAN DUIZEND WOORDEN: DE PAPIEREN AANGIFTE