Koning klant (5)

We stappen op de derde verdieping uit de lift, de kaartjes voor Wooku za rain in de hand. Of Walk the line, zoals de makers de film noemen. Voor de ingang van de zaal staat een handvol andere bezoekers en iedereen kijkt geduldig naar het meisje dat de toegang blokkeert. We gaan maar bij ze staan. Het meisje draagt een blouse en een broek in de kleuren van de bioscoop, een bril met een fijn montuur en een glimlach die het wachten leuker maakt. Dan spreekt ze. Ze heet ons allemaal van harte welkom, vertelt dat we zo meteen naar Walk the line gaan kijken, dat we zelf mogen kiezen waar we gaan zitten en dat ze nu de nummers van de kaartjes zal opnoemen. Als ze de helft van kaartje 54 afscheurt, wenst ze me veel plezier en daar bedank ik haar voor. Tweeënhalf uur later zien we het meisje weer. Nu staat ze achter een roltafeltje waarop ze koffiebekers verzamelt. Geef maar hier hoor, zegt ze sprankelend en ze maakt onze avond compleet.