Koning klant (4)

We stapten het kantoor van de huurmakelaar binnen. Het was zondagavond half zes en de ruimte was felverlicht. In het midden van het kantoor stonden archiefkasten en rechts, in een L-vorm eromheen, een rij tafels. Achter een ervan zat een Japanse dertiger met een donkergrijs pak, het was bijna zwart. De man sprong op, boog en riep een kort en krachtig Irasshaimase! Welkom! Aan het andere eind van de kamer, vanachter een scherm, sprongen onmiddellijk nog drie mannen tevoorschijn. Irasshaimase! Ze hadden net zo’n stem, en hetzelfde pak. De jongste van de mannen rende terug achter het scherm en de dertiger gebaarde buigend naar de stoelen tegenover hem. We gingen zitten. Op tafel, onder plexiglas, lag het centrum van Kyoto. Links stond een plat computerscherm met de plattegrond van een appartement. De jonge collega kwam weer vanachter het scherm gedraafd, in elke hand een schotel met een kopje. Groene thee. Het betaalbare huurappartement van onze dromen hadden ze trouwens niet. Niet op dit moment, mevrouw meneer. Gelukkig hebben we geen haast.