Warme klanken

Nu de winter over Japan raast, veer ik elke dag even op. Draaien Nederlanders bij lage temperaturen de thermostaat een tandje hoger, in dit land stoken ze de oliekachel nog eens op. De plaatselijke oliehandelaar maakt dan ook overuren, dat zal niet verbazen. Met de regelmaat van de klok hoor ik hem in zijn tankwagen door de straten rijden. En elke keer word ik daar weer vrolijk van. De olieman laat zich namelijk begeleiden door een kinderkoor. Uit de luidspreker op de cabine klinkt een liedje dat hij van een oude langspeelplaat heeft geplukt. Yuki ya konko, heet het. Dat betekent zoiets als ‘Laat het nu maar sneeuwen’. Het melodietje huppelt onbekommerd door de straten van Nagaokakyo en als ik het hoor zie ik besneeuwde landschappen, dansende kinderen en katers die spinnen bij een haardvuur. Beelden waar een mens zich aan kan opwarmen. Wat mij betreft houdt de kou dus aan en komt de oliehandelaar nog vaak langsrijden.