Pauze
Aan de andere kant van het treinraam hangt een klok. Mijn trein vertrekt om 12.40, dat is nog vier minuten wachten. Onder de klok, langs het perron, zit een noedelrestaurantje. Achter het raam van het tentje zit een man met een regenjas. Hij is bruin, de jas. De man zie ik op zijn rug. Hij zit gebogen en om de haverklap springt de rechterhand van de man boven zijn schouder uit. Er zitten stokjes in met noedels ertussen, de stoom slaat ervan af. De man beweegt zijn hoofd naar voren en slurpt de slierten naar binnen. Dat denk ik tenminste, want ik kan het van hier niet zien. Achter de bar staat een dame met een blauw shirt en een rode hoofddoek. Ze kijkt naar de etende man en daarna door het raam naar het perron. Waar blijft de rest?, vraagt ze zich misschien af. De deuren van mijn trein gaan dicht. De man recht de rug en kijkt op zijn horloge. Dan duwt hij de rechterpand van zijn jas naar achteren en graait hij in zijn broekzak. Hij betaalt de vrouw, stapt van de kruk, pakt zijn koffer en draait zich om. Mijn trein begint te rijden. De man draagt een helderblauwe stropdas, dat had ik niet verwacht.
2 Reactie(s):
Zoon, wat is er met je gebeurd? Je schrijft dat je zo'n 4 minuten voor het vertrek van de trein al aanwezig was. Wat is er nog over van jouw 'net op tijd tijdperk'? Volgens mij is dat de invloed van het relaxte leven in het drukke Japan. Ik ben best een beetje jaloers.
'Het relaxte leven'? Ik heb het in tijden niet zo druk gehad; ik trein van hot naar her! Nee, waarschijnlijk komt het door de Japanse stiptheid. In Nederland kon ik gerust te laat op het station aankomen; de trein vertrok vaak toch niet op tijd. Maar hier rijdt de trein op het beloofde tijdstip ook echt het station uit.
Geef je reactie
<< Home