Oprechte trouw (2)

14 januari, 14.11 uur. De trouwzaal van de Atsuta-schrijn in Nagoya.
In de handen van een jonge vrouw, een meisje meer, ligt een koperen pot. De steel is lang en ze houdt hem vast met haar rechterhand. Het meisje draagt een gouden kroontje en een wit met rood gewaad dat tot op de grond hangt en ruist als ze beweegt. En ze beweegt. Gecontroleerd kantelt ze de pot voorover, sturend met haar linkerhand. Net voor er iets uitkomt, kantelt ze hem terug. En dan weer voorover. En weer terug, en nog eens voorover. Deze keer laat ze de sake eruit lopen, al is het maar een scheutje. Het is warm en sijpelt in het kommetje in de handen van Kenya, nog heel even Eiko’s verloofde. Hij drinkt het leeg en geeft het door aan Eiko. De vrouw kantelt de pot. En kantelt, en kantelt, en kantelt, en giet uiteindelijk een slok in het kommetje. Eiko beweegt het naar haar mond en inhaleert de damp, maar geeft het dan weer terug. Het ritueel herhaalt zich met het tweede kommetje op de stapel, dat iets groter is. En nog eens met een laatste, nog grotere nap. Daaruit drinkt Eiko wel, hij gaat in één keer achterover. Beneveld je huwelijk in, het heeft wel wat.