Meisjes
Dag werkweek, hallo weekend. Dat sfeertje. Het is vrijdagavond half zeven en boven Kyoto hangen sterren. Ik ga met de stroom mee het metrostation uit, Shijo-dori op, en ontvlucht linksaf de menigte. Voor de clubs aan mijn rechterhand hangen posters met decolletés en meisjesbenen en er staan jongens in zwarte pakken. Ze praten wat en lachen. Ik sla rechtsaf een steegje in, been langs frisdrankautomaten met felle lampen en hoor stemmen in een restaurantje ergens bovenaan een trap. Dan ga ik weer linksaf, Pontocho in, de oude geishawijk. Het pad tussen de pandjes is smal en donker. En ik loop er nog maar nauwelijks of ineens stapt uit een gangetje een maiko voor me langs, een leerling-geisha. Haar gezicht is wit, de kimono kleurig, ze schuifelt op houten plankjes met voor en achter een hoge hak. Het meisje slaat haar ogen neer en dan is ze voorbij. Ik besluit niet om te kijken. Beter dan deze seconde kan de avond niet worden.
2 Reactie(s):
Man, man. Dit is toch haast niet voor te stellen wanneer ik hier bij temperaturen rond het vriespunt en een grauwe lucht over de Maas kijk. Rotterdamse bestuurders breken zich het hoofd over de gebrekkige integratie van autochtonen en allochtonen. En wat doen wij er aan ? Och, niet zoveel. Vandaag spraken Gerry en ik over iets simpels. In de supermarkt liggen voor ons vreemde ingredienten die we wel eens willen proberen. We dachten een Turk of een Marokkaan (afhankelijk van het produkt/ingredient) eens te vragen: wilt U ons helpen door iets te vertellen over de toepassing en bereiding.
Groeten, Wim
Een fantastisch idee, daar kan geen onderzoeksrapport tegenop. Het zou me verbazen als zo’n vraag het ijs niet breekt. Houdt u me op de hoogte?
Geef je reactie
<< Home