Contact

Schuin voor me, aan de andere kant van het gangpad, steekt een krant omhoog. Buiten is het donker, in de trein is het druk. Ik kan niet alles zien van de opengeslagen pagina, want de man die hem vasthoudt zit ervoor. Zijn zwarte hoofd, een grijzende slaap, zijn bril, de schouder van zijn regenjas en de hand waarin de krant steekt. Maar ik zie genoeg om te weten welke pagina de sararimen bekijkt. Of bestudeert, dat is beter. Want hij neemt elk fotootje in zich op en spelt de tekstjes die ernaast staan, van rechts bovenaan tot linksonder en van linksboven tot rechts onderaan. Een kwartier later hoor ik de naam van mijn station en nog steeds heeft de man de pagina met sexadvertenties niet omgeslagen. Vanaf het papier kijken de meisjes hem geduldig aan: jong, lachend en net niet helemaal bloot. Vlak voor ik opsta lijkt het of hij even naar ze teruglacht.