Weerpraatje

Hoe Nederlands. De dame stapt op station Oyamazaki in de trein en ploft naast me neer. Ze zal ergens in de vijftig zijn, heeft slordige krullen en een grote bril. De zon is fel. Iedereen draagt een sjaal en handschoenen. Maar in de trein wordt flink gestookt en de vrouw slaakt een zucht van behaaglijkheid. Ze wrijft er stevig bij in haar handen. Ik kijk op uit mijn aantekeningen, klaar om de uitroep van mijn buurvrouw op te vangen. Bij wijze van aanmoediging draai ik mijn hoofd in haar richting. De vrouw kijkt me aan, ze heeft een vriendelijk gezicht. En ja hoor. Kyo wa samui desu ne, zegt ze vol vuur. Wat is het koud vandaag hè. Nou hè, antwoord ik. Verder gaat onze dialoog niet, zoals dat hoort bij een gesprek over het weer. Hier kan ik even mee vooruit.