Wachter

Als ik rechtsaf sla zie ik hem staan, aan het einde van dit straatje. De man draagt een blauw uniform. Hij heeft een witte helm op en in zijn handen ligt een feloranje staaf. Achter de man staan steigers en daar weer achter verrijst het houten geraamte van een huis. Nu ik dichterbij kom, blijkt de man de jongste niet meer. Maar zijn houding is ferm en zijn blik van ijzer. De broekspijpen zitten in zware laarzen. Ik vraag me af waar de wachter die fluorescerende stok voor denkt te gebruiken. Echt complexe verkeerssituaties hoeft hij in dit kabbelende woonwijkje niet te verwachten. Maar dan heb ik buiten deze man gerekend. Juist als ik vóór hem linksaf wil gaan, stapt hij naar voren. Hij kijkt me aan en maakt een resoluut stopteken. Ik stop. Dat lijkt me verstandig. Dan richt de man zijn blik naar de straat rechts van me en begint hij met zijn linkerarm cirkeltjes te draaien. De staaf zoeft in het rond. Uit de straat komt een mevrouw op haar fiets. Ze buigt naar de man met zijn stok en pedaalt tussen ons door. De man laat zijn armen zakken, stapt weer naar achteren en gebaart dat ik verder mag. Ik buig voor alle zekerheid ook maar even.