vrijdag 23 december 2005

Koning klant (3)

Post van het postkantoor, hier een paar minuten vandaan.

De wijk waarin wij wonen is een kleine wijk, dus ook het wijkkantoor is bescheiden. Ik sta er meestal aan het loket met post waarop ik ‘The Netherlands’ heb geschreven, en ‘Via airmail’. Maar deze week gaf ik de mevrouw van het postloket een envelop die naar Tokio moest. Ze woog hem snel en zei met haar glimlach dat het dan 110 yen was alstublieft. Op de fiets naar huis vond ik het eigenlijk best raar dat een envelop naar Tokio net zo veel kost als een kaart naar Nederland. Maar ja, er is wel meer raar.

In de envelop van het postkantoor zit een handgeschreven brief. Hij is van de mevrouw van het postloket. Ze is me dankbaar dat ik voor mijn verzendingen altijd haar postkantoor kies. Maar nu moet ze bekennen dat ze een fout heeft begaan. Ze ging er deze week automatisch van uit dat de envelop die ik bracht wel weer luchtpost zou zijn en heeft hem 30 yen te hoog aangeslagen. Daarom tref ik hierbij een postzegel van 30 yen aan. Ze hoopt dat ik ondanks dit voorval zal blijven gebruikmaken van haar postkantoor.

Naast de zegel zit er een kalendertje van 2006 bij de brief. Als ik nu één wens mocht doen, zou het zijn dat Japan nimmer zal veranderen.

3 Reactie(s):

Blogger Marieke schreef:

Wat lief! Ik wil ook in Japan wonen! Of beter: laat Japan maar hierheen komen.

Van de week nog staan ruziën met een kassajuffrouw van AH. Over het soort appels. Jona Gold, vond ik, want dat stond immers op het bordje bij de kist. Oh nee, Jona Golds waren veeeel kleiner. Nou ja, dan noem je ze anders. Mij best. Maar die vrouw was geen inspanning te veel om mij het gevoel te geven dat ik dure appels tegen een lagere prijs wilde kopen. Ze had niet veel langer door moeten gaan, want dan was nu stuffed met een halve kilo appels.

25 december, 2005  
Blogger Vincent Durivou schreef:

Haha, hoe herkenbaar!

26 december, 2005  
Blogger Vincent Durivou schreef:

Wie het weet, mag het zeggen.

29 december, 2005  

Geef je reactie

<< Home