Uitzichtloos

We denderen de brug op – de trein uit Kyoto, de passagiers en ik. Ik kijk schuin over de rivier en zie de torens van Osaka en de bergen erachter. De zon maakt hun lijnen scherp. Boven de stad zweeft een lijnvliegtuig dat zich opmaakt voor een landing. Ik kan het een tijdje volgen, want het is een brede rivier en het vliegtuig vliegt niet zo hard meer. Langzaam zakt het steeds een stukje verder. Een prachtig beeld: die bergen, de stad en dan dat logge vliegtuig. Hoe het afloopt, kan ik niet zeggen. We zijn namelijk de rivier over en dus is het gedaan met het uitzicht. Vanaf een paar meter naast het spoor zoeven nu huizen en kantoren voorbij. Balkons met witte was, gebouwen met systeemplafonds. Parkeergarages, bioscopen, muren en fabrieken. Waarschijnlijk raken de wielen van een vliegtuig ergens daarachter slippend de Japanse grond.

Aanvulling: Dit bericht stond gisteren nog in verleden tijd. Maar geef toe, de tegenwoordige is beter. Vincent, 22 november 2005.