Toplocatie

Van de bergen ten westen van Nagaokakyo zie ik de voorste het liefst. Vooral ’s ochtends. Nu de zon aan het begin van de dag lager staat, zijn de contouren extra scherp. Maar de berg erachter is spannender. Niet omdat hij hoger is. Dat weet ik trouwens niet eens zeker. Hij staat verder weg, dus de hoogte is moeilijk te schatten. Nee, het gaat om het gebouwtje dat erop staat. Meestal staat er niets op de bergen in Japan, daar zijn ze te steil voor. Ook deze heuvel is onbebouwd. Op dat gebouwtje na. Het heeft een plat dak, dus het zou een kantoor kunnen zijn. Of een onderzoekscentrum voor het een of ander. Laat in de avond zie ik er soms licht branden. Het gebouwtje is dan een stip in het donker. Op die momenten fantaseer ik graag dat ik daar zit. Bovenop die donkere berg, in dat gebouwtje, bij een leeslamp. Een mooie fantasie, vind ik zelf, waar ik op zich al erg gelukkig van word. Maar er komt een dag dat ik ga kijken wat het nu verdorie voor gebouwtje is, daar op die berg.