Rampscenario

Ik had nog nooit een aardbeving meegemaakt. Op zich is dat raar, want ik las ooit dat de Japanse aarde elke vijf minuten schokt. Ik stelde me altijd veel voor bij zo’n beving. In mijn romantische hoofd zag ik schuddende beelden van mezelf terwijl ik vrouw, have en goed redde. Waarschijnlijk heb ik te veel films gezien. Wat ik me in elk geval niet voorstelde, was dat ik erbij op de wc zou zitten. Toch gebeurde dat van de week. Ik zat rustig een boekje te lezen op ons toilet toen ik ineens zachtjes de borden en glazen in onze keukenkast hoorde rinkelen. Eerlijk gezegd voelde ik niks, maar toch dacht ik meteen aan een aardbeving. Het was zover. En in een flits zag ik weer beelden van mezelf, maar nu struikelde ik met mijn broek op de enkels naar buiten. Daar was niks heldhaftigs aan, het zag er heel onhandig uit. Gelukkig bleef het bij dat gerinkel. Maar sinds deze week houd ik mijn toiletbezoeken kort. Dat lezen op de wc is me hier veel te riskant.