Ander licht

Links zie ik de zeehaven van Kobe, met water uit de Stille Oceaan. Aan de andere kant ligt het Rokko-gebergte. De heuvels zijn reusachtig maar niet steil, er staan zelfs flatgebouwen op. Tussen de haven en de bergen in, boven het industriegebied, loopt een snelweg. Hij ligt hoog boven het land, op palen, en hij is dubbeldeks: één snelweg onder en eentje boven. Ook het spoor waarop mijn trein rijdt, rust op palen. We kruisen de snelweg net, over de onderste heen en onder de bovenste door. Niemand zal beweren dat die dubbeldeksweg een mooi ding is, met al dat beton en staal. Toch kan ik hem wel waarderen. Het is zo’n gevaarte, dat het weer ontzag wekt. Er rijden nu veel vrachtwagens op, het is tegen de avondspits. En ik hoop maar dat de chauffeurs vanuit hun cabines over de wanden van de snelweg kunnen kijken. Dan zien ze hoe de zon dit stukje Japan af en toe in feloranje herfstlicht zet, tussen de wolken door. Het water in de haven, de tanks van het industrieterrein, de flats op de bergen. Het is mooie zakelijkheid.