Zeker weten

Ik weet het bijna zeker, maar net niet helemaal. Daarom vraag ik het aan de man die voor me staat, in de rij op het perron. Of de volgende trein ook stopt in Nagaokakyo. Maar de man weet het niet. De trein rijdt van hier, iets vóór Kobe, via Osaka naar Kyoto en de man moet er altijd bij Osaka al uit. Wat de trein daarna doet, hij heeft geen idee. De spijt staat op zijn gezicht. Een man uit een andere rij komt naar ons toe. Hij heeft het gesprek opgevangen en ja hoor, de trein stopt ook in Nagaokakyo. De man voor me glimlacht opgelucht.

In de trein gaat de man aan de andere kant van het gangpad zitten. Dan schiet hem iets te binnen. Hij loopt weg en komt even later terug. Als hij weer zit, buigt de man zich over het gangpad naar me toe. Het klopt, zegt hij. Zijn stem heeft een geruststellende toon. Hij heeft het nog even gecontroleerd op het schema boven de deuren en de trein stopt inderdaad in Nagaokakyo. Het signaal klinkt en de deuren gaan dicht. De trein is het station nog niet uit of de man valt in slaap. Ik hoop dat zijn vrouw straks een heerlijk diner op tafel zet.