Op sokken

De nieuwe schoenen die ik gisteren heb gekocht, zullen nooit verder dan een meter onze flat in wandelen. Honderd centimeter vanaf de voordeur, dat is hun territorium. Daarna komt er een opstapje en is het voor schoenen verboden terrein. Dan gaan ze de schoenenkast in die bij het huis werd opgeleverd. Het verbod geldt trouwens niet alleen hier. Ook bij veel restaurants komen schoenen er naar goed Japans gebruik niet in. Zelfs in het pashokje moeten ze uit. Het begint al een reflex te worden: zodra ik ergens binnenstap en de deur achter me dichtvalt, ga ik op één been staan en grijp ik wiebelend naar mijn veters. Pavlov ten voeten uit. Aan de andere kant van ons huis staan slippers klaar voor als we het balkon op willen. Maar voordat we met de droge was naar binnen stappen, gaan die weer uit. Blootsvoets of op sokken zullen we binnen leven. Het is wel wat jammer van mijn nieuwe schoenen, dat Japanse regime. Die had ik liever in het zicht gehad. Dat ik er zo van hier naar kon kijken.