Natuurgetrouw

De natuur is in Japan onvermijdelijk. En mocht je dat eens vergeten, dan is er altijd wel een aardbeving of tyfoon om je geheugen op te frissen. Of een dag als vandaag: shuubun no hi, de dag van de herfstequinox. Dit etmaal zijn de dag en de nacht overal in de wereld gelijk. Maar in Japan zijn ze net iets gelijker. Hier vieren ze die equinox namelijk; shuubun no hi is in Japan een nationale feestdag. En dat maakt je raar genoeg bewust van nog zoiets onvermijdelijks: het werkende leven in dit land. Bij een nationale feestdag denk ik als Nederlander aan een vrije dag. Uitslapen. Maar dan heb ik buiten Japan gerekend. Vanochtend werden we gewekt door de Radetzky Mars van Strauss. Die van het Weense nieuwjaarsconcert inderdaad. Hij schalde van het sportveld van de school hier vlakbij, waar leerlingen vandaag hun atletische kunsten laten zien. Iets later hoorden we het achteruitrijsignaal van de vuilniswagen. Vlak daarna hetzelfde signaal van een koeriersbusje. En op onze galerij zag ik de schoonmaakster in de weer met haar schrobber, veger en blik. Op een nationale feestdag. Dat werken, voor de Japanners is het net de natuur. Geen ontsnappen aan.