Geen mening

Het is nu half zeven ’s avonds. Net kwam er een witte auto voorbij met luidsprekers erop. Voor de derde keer vandaag. Dat we allen toch vooral naar het stemlokaal moeten komen! Want dat we nog tot acht uur mogen stemmen! Ik leun nog eens extra nadrukkelijk achterover. Als buitenlander mag ik hier niet stemmen, zelfs al zou ik het willen. En eerlijk gezegd zit ik daar niet zo mee. In Nederland stemde ik altijd trouw. Want ja, het is natuurlijk nogal een voorrecht om te mogen stemmen, ik weet het. Maar ik ben ook maar een mens. En stiekem vind ik het best prettig om heel even – al is het maar één dag – geen mening te hoeven hebben. Heerlijk.