Zomergasten

Het blijft wennen, een kakkerlak in je huis. We hadden er net weer een. Toch valt het nog alles mee. Kakkerlakken horen hier bij de zomer en ik had me al voorbereid op een plaag van een paar maanden. Niet zonder reden, want toen ik twee jaar terug ’s zomers in Japan was kwam ik er elke dag wel een paar tegen. Dat waren geen lullige exemplaren. Groot, glimmend, snel. En in staat tot vliegen, dat maakte ze nog enger. Maar deze zomer bedraagt de score slechts twee stuks: eentje in het begin en dus die ene van vanavond. Score ja, want ik heb ze eigenhandig de nek om gedraaid. Ons huis binnendringen? Ha, dan kennen ze mijn rappe hand nog niet. Maar al zijn die twee monsters dan geplet in het toilet verdwenen, ze hebben me toch wat paranoïde gemaakt. Bij elke donkere plek op het hout gaat er een rilling door me heen. En bij elke kriebel aan mijn blote voet huiver ik even. Van kakkerlakken ga je vanzelf verlangen naar de herfst. Een herfst zonder ongenode gasten.