Winkelgemak

Begin juni stemde ik in Utrecht nog tegen de koopzondag. Geen felle tegenstem, maar ach, die stille Utrechtse zondagen hebben wel wat. Twee maanden later heb ik me gewillig laten meezuigen in de 24-uurseconomie van Japan. Kopen op zondag – en eigenlijk om het even welk uur van de week – is hier de normaalste zaak van de wereld. Gisteren is het winkelgemak ons tot op de hoek genaderd. Vroeg in de ochtend zoefden officieel de deuren open van een nieuw Family Mart-filiaal. En ze zullen nooit meer dichtgaan. Want Family Mart (famima, zeggen ze hier kortweg) is een van de vele Japanse ketens van convenience stores. En bij die minisupermarkten (konbini) kun je het hele jaar door dag en nacht naar binnen wandelen. Voor levensmiddelen, drogisterij- of kantoorartikelen, maar ook voor een overhemd, sokken of een das. Je kunt er zelfs faxen versturen, geld storten en opnemen, foto’s laten ontwikkelen of de elektriciteitsrekening betalen. In de grote steden vind je op bijna elke straathoek een konbini. En nu zit er dus ook eentje op de onze. Vanmiddag hebben ze vierenhalve euro aan me verdiend, de prijs voor een krant en een magnetrondiner met rijst, groente en gefrituurde stukjes kip. Het gemak dient ook de Utrechtse tegenstemmer.