Weglaten

De ring is van wit marmer en heeft een doorsnede van zeker anderhalve meter. De kunstenaar heeft hem wat gedraaid, om het speelse effect. Onder de ring staat een massieve zwarte sokkel waarvan de rechterkant lijkt afgebrokkeld. Ook om het speelse effect, gok ik. Anders was het gewoon een ring op een sokkel geweest. Nu is het een gedraaide ring op een afgebrokkelde sokkel. Er staat een bordje bij. In de gauwigheid zie ik alleen de foto van de kunstenaar, een Japanner van een jaar of veertig met een sikje en golvend zwart haar. Ik neem niet de moeite om de uitleg bij zijn kunstwerk te lezen, want het ding interesseert me niet. Het staat op de verkeerde plek. Ze hebben het object pal voor het hoofdgebouw van de Miidera-tempel in Otsu geplant. Precies voor de ingang ook nog. Het gebouw is een indrukwekkende houten constructie van zeker driehonderd jaar oud en het ruikt er naar een mengeling van esdoorn en vocht. De ring op de sokkel steekt erbij af als de Neudeflat bij het Utrechtse stadskasteel. Ik ben gek op kunst. Vooral op de kunst van het weglaten.