Stoomcursus

Ik heb me gisteravond misschien wel de belangrijkste Japanse vaardigheid eigen gemaakt. Izumi keek altijd wat meewarig toe als ik in Nederland snelkookrijst in een pan kokend water kiepte en acht minuten later afgoot. Nu we in Japan wonen, heeft ze met die methode dan ook korte metten gemaakt. Dat snelkoken bewaar ik maar voor Nederland. Hier stomen we rijst. Dus goot ik gisteravond onder begeleiding van Izumi voor het eerst rijst in de binnenpan van onze stomer. Ik liet er water bij lopen en kneedde en wreef de massa dikke korrels goed schoon. Niet één, niet twee, maar drie keer; naast rijst zijn grondigheid en geduld de hoofdingrediënten van de Japanse maaltijd. Wat heet. Toen ik de juiste hoeveelheid stoomwater bij de rijst had gedaan en het deksel van de stomer had dichtgedrukt, volgde een halfuur van wachten tot het water goed in de korrels was getrokken. Pas toen mocht ik het startknopje indrukken en begon het stomen. Veertig minuten stomen. Een stil proces diep in het binnenste van het apparaat. Toen ik het deksel weer omhoog klapte, was de berg grijzige korrels veranderd in een dampende portie transparantwitte, licht zoetgeurende kleefrijst. Izumi feliciteerde me. De cursus was volbracht, ik ben een volleerd rijststomer.