Stadsgroen

Soms mis ik ze, die versgeploegde Hollandse akkers, met voren tot aan de horizon. Je moet er even de stad voor uit, maar dan glijden ze ook kilometers lang voorbij. Het is fijn om er vanuit de trein naar te staren. In Japan hoef je de stad niet uit voor een stukje bouwland. Zo stuitte ik gisteren in het centrum van Nagaokakyo nog op een rijstveldje. Stuitte? Ik struikelde er zowat over. Het akkertje was tussen twee appartementengebouwen gepropt. En het was zo klein: als ik niet toevallig naar links had gekeken in plaats van naar rechts, had ik het gemist. Inmiddels ben ik eraan gewend geraakt. Ruimte is schaars in Japan, dus elke meter is er eentje. Ook als het om rijst gaat. Middenin een woonwijk, achter de supermarkt, langs het spoor, tegenover onze bushalte; overal waar plek is, doemen de rijstveldjes op. Met van die heldergroene plantjes waar soms zacht de wind overheen rolt. Gisteren had ik even geen trein bij de hand. Dus heb ik er op mijn fiets maar een tijdje naar staan kijken. Ook leuk.