Geestdrift

Het zit erop. O-bon is voorbij, het feest der duizend lichten. Ik ben halverwege gestopt met tellen, maar ik zou zweren dat het ze alleduizend waren die vanavond in Arashiyama voorbij dreven. Kleine lichtjes van papier; voor elke voorouderlijke geest eentje. Van de Togetsukyo-brug hobbelden ze zachtjes over de Katsura-rivier. Met een koord van drijvers was een baan gemaakt waarbinnen de geesten gehoorzaam teruggleden naar het bovenaardse. Op één na. Midden op de rivier, een gedurfd eind buiten de baan, dreef een eenzaam lichtje. Een eenzaam maar stoer ding. Het lichtje van een rebelse geest, leek me. Via het wapperende vlammetje lachte de geest ook nu weer om al die burgertrutten die braaf het gebaande pad volgden. Maar zoals dat gaat met sommige rebellen: het liep niet goed af met de recalcitrante geest. Hij balde nog één keer zijn vuist. Toen verdween zijn lichtje jammerlijk in een van de vele watervalletjes in de Katsura-rivier.